இறை-உணர்தல்: தனிநபர்கள் மற்றும் நாடுகளின் பரலோக பொக்கிஷம்

ஆனால் அண்டை நாடுகளின் தேவைகளைப் பொருட்படுத்தாமல், தேசபக்தி சார்ந்த சுயநலம் மற்றும் பொருள் மேன்மை ஆகியவையே கிட்டத்தட்ட அனைத்து வளர்ந்த நாடுகளின் நோக்கங்களாக இருப்பதால், பஞ்சம், வறுமை, தவிர்க்கப்படக்கூடிய போர்த்துயரங்கள் ஆகியவற்றை விளைவிக்கின்ற குழப்பங்கள், தனிக்கொள்கைகள் எனும் தொடர் நிகழ்வுகளில் உலகம் துன்புறுகிறது. பொருளாதார பேரழிவுகள், இரண்டு உலகப் போர்கள், வேலையின்மை, அச்சம், பாதுகாப்பின்மை, பட்டினி மற்றும் பூகம்பங்கள், புயல்கள், பஞ்சங்கள். [தனிமனிதர்களின், தேசத்தின் ஒன்று திரண்ட தீய செயல்களின் மறைமுக விளைவுகள் எனும் ஒட்டு மொத்த கர்மவினையால் எழுந்தவை] ஆகியவற்றைக் கொண்டுவந்திருக்கிற தேசபக்தி சார்ந்த, தொழில்துறை சார்ந்த சுயநலத்தால் தேசிய பாதுகாப்பையும் செழுமையையும் ஒருபோதும் உறுதிப்படுத்த முடியாது என்பதை இந்த இருபதாம் நூற்றாண்டின் முதல் பாதியில் பதிவு செய்யப்பட்டிருக்கிற நிகழ்வுகள் வெளிப்படையாகக் காட்டுகின்றன.

உலகெங்கிலும் உள்ள நவீன குழப்பமான நிலைமைகள் தெய்வபக்தியற்ற வாழ்க்கையின் விளைவாகும். சகோதரத்துவம், தொழில்துறை ஒத்துழைப்பு அத்துடன் பூமிக்குரிய பொருட்கள் மற்றும் ஆன்மீக அனுபவங்களின் சர்வதேச பரிமாற்றம் போன்ற பரலோக இலட்சியங்களின்படி வாழ்ந்தால் தனிநபர்களும் நாடுகளும் சுயமாக உருவாக்கப்படும் முழுமையான அழிவிலிருந்து பாதுகாக்கப்படலாம். இலாபம் ஈட்டுதல் மற்றும் சுரண்டிப் பிழைத்தல் எனும் தற்போதைய பொருளாதார அமைப்பு தோல்வியடைந்துள்ளது; நாடுகளின் சகோதரத்துவம் மற்றும் அத்திவாசிய தொழில்கள் மற்றும் தொழிலதிபர்களின் சகோதரத்துவம் மட்டுமே உலகிற்கு நீடித்த செழிப்பைக் கொண்டுவர முடியும்.

தங்களது வலிமைவாய்ந்த அதிர்ஷ்டங்களைப் பாதுகாக்க தங்களது நிதிநிலை குறித்த அறிவுக்கூர்மையில் பெரும் நம்பிக்கை கொண்டிருந்த பல லட்சாதிபதிகளை 1930-களின் மாபெரும் மந்தநிலை தாழ்த்தியது. புத்திசாலியான தொழிலதிபர்கள் கூட விதி மற்றும் மனச்சோர்வின் கைகளில் தித்குத் தெரியாத குழந்தைகளாக மாறினர், எந்த வழிக்குத் திருப்புவது என்று தெரியவில்லை. “சுயநலமின்மை” மற்றும் “மற்றவர்களது வாழ்வு வளத்தை ஒருவரது சொந்த வாழ்வு வளத்தில் இணைத்துக்கொள்ளுதல் போன்ற” ஆன்மீக சட்டங்கள் உடைக்கப்பட்டன; எனவே, தொழில்துறை சார்ந்த பொருளாதார அமைப்பு உலகளாவிய அளவில் சரிந்தது. தொழில்துறை சார்ந்த சுயநலம் தங்கத்தின் மீதான மனித கொடிய பேராசையால் தூண்டப்பட்டது, இது போட்டியாளரை நியாயமற்ற தன்னைத்தானே அழிக்கின்ற போட்டி மற்றும் ஆக்கவிலைக்கும் கீழாக விலைகள், தடாலென விழவும் வழிவகுத்தது. பொருளாசை கொண்ட தொழிலதிபரின் மூளை பேராசையால் குழப்பமடையும் போது, அவனது புத்திசாலித்தனம் ஒன்றன் பின் ஒன்றாகத் தோல்வியடையும் திட்டங்களை நிறுவுகிறது. இறைவனை மறந்த பொருள்முதல்வாத தன்முனைப்பாளர்கள் எப்போதாவது சந்திக்க வேண்டிய விலை இதுதான்.

தொழில்துறை உற்பத்திக்கு செயற்கையான பண மதிப்பைக் கொடுப்பதன் மூலம், மனிதன் விடாத் தொடர்பழக்கமாக மூலதனத்திற்கும் உழைப்புக்கும் இடையே முரண்பாடுககளை உருவாக்குகிறான். மீண்டும் மீண்டும் பணவீக்கங்களையும், மந்தநிலைகளையும் ஏற்படுத்தியவாறு, உடல் உறுப்புகளையும் போன்ற மூலதனமும் உழைப்பும் ஒன்றுக்கொன்று சண்டையிட்டு, அதன் மூலம் தங்கள் பரஸ்பர அழிவை உறுதி செய்வதை விட, தேசத்தின் உடல் மற்றும் ஆன்மாவின் ஒட்டுமொத்த நலனுக்காக ஒத்துழைக்க வேண்டும். உடலைப் பராமரிக்கவும், வயிற்றில் உணவைப் பகிர்ந்தளிக்கவும் மூளை மற்றும் கைகள் இரண்டும் ஒத்துழைக்கின்றன; அவ்வாறே மூலதனமும் (சமூகத்தின் மூளையும்) உழைப்பும் (அதன் கைகளும் கால்களும்) வாழ்க்கையை வளமாக்குவதற்கும், அவை உற்பத்தி செய்யும் வளத்தைப் பகிர்வதற்கும் ஒத்துழைக்க வேண்டும். ஏகாதிபத்திய மற்றும் பொதுவுடைமை அரசாங்க வடிவங்களின் ஆபத்துக்களைத் தவிர்த்து, மூலதனமோ அல்லது உழைப்போ சிறப்பு முன்னுரிமையைப் பெறக்கூடாது. மூலதனமும் மற்றும் உழைப்பும் தத்தம் உறுதியான இடத்தைக் கொண்டுள்ளன. மேலும் சமத்துவத்தில் இரண்டும் தங்கள் கடமைகளைச் செய்ய வேண்டும். தேசியச் செல்வத்தைப் பகிர்வதன் மூலம், அனைவருக்கும் உணவு, உடை, இருப்பிடம், கல்வி, மருத்துவம் ஆகியவை வழங்கப்பட வேண்டும்; அல்லது இயற்கையின் சீர்குலைவுகளால் தவிர்க்கமுடியாமல் வறுமை வந்தால் அதை அனைவரும் சமமாக சுமக்க வேண்டும். படிப்படியாக முன்னேறுகிற பொருள்ரீதியான, மனரீதியான மற்றும் ஆன்மீகரீதியான ஓர் இருப்பிற்கு அடிப்படைத் தேவைகளின் சமத்துவமற்ற விநியோகம் இருக்கக்கூடாது; பொருள் இருப்பவர்களுக்கு எதிரான இல்லாதவர்களே குற்றம், பேராசை, சுயநலம் மற்றும் பிற சொல்லப்படாத சமூக தீமைகளுக்கு மூல காரணம்.

தனிநபர்களும் நாடுகளும் சர்வதேச அமைப்புக்கு உணவளிப்பதற்கும் உடுத்துவதற்கும் சுயநலத்தை கைவிடுவது இப்போது கட்டாயமாகும். தேசிய குடிமக்கள் சுயநலத்தின் மீதான ஆர்வத்தை அடக்கி, ஞானத்தைப் பெறக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும், மேலும் தியானம் செய்து, எல்லையற்றவனுடன் ஒத்திசைவில் இருக்க வேண்டும், இதனால் அவர்கள் கூட்டாக தேசிய ஆன்மாவிற்கு அனைத்து வகையான மகிழ்ச்சியையும் அளிக்கிறார்கள். இறைவன் மற்றும் அவரது சகோதரத்துவக் கோட்பாடு மற்றும் அமைதியுடன் இணக்கமாக வாழும் நாடுகள் போர்களோ அல்லது பஞ்சமோ இல்லாமல், நிரந்தர செழிப்பு மற்றும் ஆன்மீக மகிழ்ச்சியுடன் பல நூற்றாண்டுகளாக நிலைத்திருக்கும். செழிப்பு நிறைந்த ஆனால் விவேகம் மற்றும் இறையின்பம் இல்லாத நாடுகள் உள்நாட்டுப் போர், மூலதனத்திற்கும் உழைப்புக்கும் இடையிலான சண்டைகள் மற்றும் அவர்களது வளமையைக் கண்டு பொறாமை கொள்ளும் அண்டை நாடுகளுடனான பிரச்சினைகள் ஆகியவை வாயிலாக தங்கள் மேலான பொருளை இழக்கக்கூடும். பட்டினிச் சாவுகளைக் கொண்ட மற்றொரு நாட்டை தனதருகே கொண்ட ஒரு வளமைமிக்க நாடு பூமியில் அமைதியை உருவாக்கும் கொள்கை முயற்சியில் ஒருபோதும் இருக்க முடியாது.

நாடுகள் ஒன்றையொன்று பேணிப் பாதுகாக்க வேண்டும் அல்லது அவை அழிந்துவிடும். அதனால்தான் இயேசு உலக நாடுகளிடம் கூறுகிறார்: தேசங்களே, சுயநலமாக இருக்காதீர்கள், உணவு, தொழில், உடைகள் ஆகியவற்றை மட்டும் சிந்தித்தவாறு, சகோதரத்துவத்தையும், எல்லாவற்றையும் தருகிற இறைவனையும் மறந்துவிடாதீர்கள், இல்லையெனில் நீங்கள் கொண்டு வருவீர்கள். உங்கள் அறியாமை மற்றும் அதனுடன் வருகின்ற போர்கள், கொள்ளைநோய் மற்றும் பிற துன்பங்கள் மூலம் நீங்களே சுயமாக உருவாக்கிக் கொண்ட பேரழிவைக் கொண்டுவருவீர்கள்.”

செழிப்பு பெரும்பாலும் சமூக மனசாட்சியை மழுங்கடிக்கச் செய்கிறது: “மற்ற தேசங்களுக்காக நாம் என்ன அக்கறை கொள்கிறோம்: எங்கள் செழிப்பை உருவாக்க நாங்கள் உழைத்தோம், அதனால் நாங்கள் செல்வத்தில் புரள முடிகிறது! அவர்கள் ஏன் அதையே செய்யக்கூடாது?” உள்ளத்தின் உணர்ச்சியற்ற ஆணவம் குறுகிய பார்வை கொண்டது. நீடித்த தேசிய செழிப்பு இயற்கை வளங்கள் மற்றும் தேசத்தினுடைய குடிமக்களின் முன்முயற்சியை மட்டும் சார்ந்ததல்ல, ஆனால், முதன்மையாக மக்களின் தார்மீக நடத்தை, நல்லிணக்கம் மற்றும் ஆன்மீக வாழ்க்கை ஆகியவற்றைப் பொறுத்தது. ஒரு தேசம் எவ்வளவு வெற்றியடைந்திருந்தாலும், அது துஷ்பிரயோகம், சுயநலம் மற்றும் இணக்கமற்றதாக மாறினால், அதனுடைய தன்னிறைவையும், நல் அதிர்ஷ்டத்தையும் சீர்குலைப்பதற்கு உள்நாட்டுப் போர்களையும், துரோகத்தையும், வெளிநாட்டு ஆக்கிரமிப்பையும் அது பெற்றுவிடும்.

எனவே, எந்த ஒரு தனிநபரும் அல்லது தேசமும் சுயநலமாக இருக்கக்கூடாது, உணவையோ, உடையையோ, உலகியல் வளத்தையோ அடைவதிலேயே முழு சிந்தனையையும் செலுத்தக்கூடாது, ஆனால் தாழ்மையுடன் இருக்க வேண்டும், ஏழை சகோதரர்களுடன் செழிப்பைப் பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும், இறைவனை மட்டுமே பூமியின் அனைத்து கொடைகளின் உரிமையாளராகவும் அவற்றை வழங்குபவராகவும் நன்றியோடு ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்பது இயேசுவின் அறிவுரை.